Geen punt
Met andere ogen is op zijn zachtst gezegd een malle talkshow: voorgesprekken worden er niet gehouden, gasten lopen weg terwijl de camera loopt en schuiven later gewoon weer aan. In de Telefilm De Punt is het de arena waarin vijf betrokkenen elkaar voor het eerst weer terugzien sinds mariniers op 11 juni 1977 een einde maakten aan de treinkaping in De Punt, Drenthe. Waarom ze daar eigenlijk gaan zitten, terwijl ze elkaar nooit eerder hebben willen opzoeken, is een raadsel. Zegt het iets over de macht en aantrekkingskracht die regisseur Hanro Smitsman de televisie toedicht?
De Punt is de vierde van zes nieuwe Telefilms die door de Publieke Omroep worden uitgezonden. Het deels verzonnen verhaal (van Sylvia Pessireron en Carel Donck) over de enige vrouwelijke treinkapster (gespeeld door Terence Schreurs), Noor Patipamena heet ze hier, heeft slechts ten doel om dertig jaar de eertijdse Minister van Justitie Dries van Agt (Kees Hulst) aan het kruis te nagelen.
Erg interessant is dat niet. Net als Wijster, Paula van der Oests Telefilm van vorig jaar over de treinkaping in Wijster, mist De Punt focus. Wat is dat toch, dat Nederlandse filmmakers nauwelijks uit de voeten kunnen met de recente geschiedenis? De treinkaping in De Punt en de Molukse zaak hadden een betere film verdiend.
Zondag 3 mei, 20.15 uur, Nederland 2.
NB: De Punt werd de best bekeken Telefilm. Hoe is het mogelijk.
