KunstRAI en Art Fair kunnen prima naast elkaar
Wim van Krimpen, die in 1985 de KunstRAI oprichtte en nog altijd lid is van het Comité van Aanbeveling, vond dat er van zijn oorspronkelijke opzet weinig meer over was en achtte de tijd rijp voor een nieuwe, hoogwaardige, kwalitatieve kunstbeurs, gericht op kunstverzamelaars zoals hijzelf.
Hij was blijkbaar de enige niet, want binnen een mum van tijd had hij 41 ‘topgaleries’ gevonden die wilden meedoen aan zijn nieuwe beurs. De Amsterdam Art Fair was een feit. In de prachtige voormalige Citroën Garage op het Stadionplein, op een steenworp afstand van de RAI, gelijktijdig met de KunstRAI.
Rutger Pontzen vindt alleen de toegang van de Amsterdam Art Fair al een reden voor een bezoek; Joyce Roodnat twitterde dat #AmsterdamArtFair in de Citroëngarage ‘leuk en gezellig’ is. En heel erg lijkt op #kunstrai.
Ik zag zelf vooral verschillen. Op de KunstRAI, die 64 deelnemers heeft, hangen veel ondefinieerbare stadsgezichten en nog meer kunstzinnig bloot; daarnaast is er ruimte voor toegepaste kunst en design. Het werk op de Art Fair is veel meer highbrow – er is onder meer een fraaie solo van Herman de Vries. Wat beter verkoopt durf ik niet te zeggen; het lijkt mij eigenlijk dat beide beurzen prima naast elkaar kunnen bestaan (wie de fiets neemt, kan onderweg een stukje Art Zuid meepikken – en er staan Gubbels-beelden in het klein op de KunstRAI…). Een aantal galeries dat zich nu verweesd voelt op de KunstRAI wil volgend jaar overigens ook graag naar de Amsterdam Art Fair. Torch staat gewoon op beide beurzen…
Nb: het beste aan de KunstRAI, waar ik, het moet gezegd, binnen een mum van tijd jeuk kreeg van alle meuk, is nog het affiche van Anthon Beeke. Ook deze editie, met Wim Pijbes achter een aardewerken maskertje.
